Introductie

Zijn er grenzen aan de groei?

Deze vraag, eigenlijk “zijn er grenzen aan de groei van menselijk leven”, hebben velen zich al sinds mensenheugenis gesteld. En ook ik vraag me dit af.

Het moet toch, anno 2017, mogelijk zijn niet alleen deze vraag te beantwoorden, maar ook na te gaan wanneer de grenzen worden bereikt en met welke inspanningen dat gepaard moet gaan.

Maar de wereld lijkt zo ingewikkeld en chaotisch dat honderd jaar verder kijken ondoenlijk lijkt. Door grote religieuze, culture en politieke verschillen, enorme ongelijkheid in welvaart, economie en macht, klimaatverandering, schaarser wordende grondstoffen lijkt al het goede wat tot stand gebracht is onder te sneeuwen.

Draagkracht van onze aarde

Ik wil dit onderzoeken. Ik begin eerst met het bepalen van het vermogen van de aarde de mensheid te voeden. Even kort door de bocht, ik denk dat ik op het volgende zal uitkomen:

Met meer dan 7 miljard mensen op aarde, 1,6 miljard hectare landbouwgrond en nog eens 1,6 miljard hectare (met moeite) te ontginnen, 1,5% geboorteoverschot, bereiken we in 2060 reeds onze groeigrenzen. Er zijn ook andere, gunstiger scenario’s denkbaar. Als we in staat zijn de bevolkingsgroei te temperen of zelfs een afname kunnen bewerkstelligen zoals de lage variant van de VN-schattingen dan blijven we binnen de draagkracht van de aarde om de gehele wereldbevolking te voeden.

Ik zal hier later dieper op ingaan.

Overleving van de mens

Ten tweede wil ik uitzoeken hoe wij als mensheid om zullen gaan met de relatief (ten opzichte van het aantal mensen) krimpende beschikbaarheid van landbouwgronden. Ik zal nagaan hoe wij hiermee om zijn gegaan in de achterliggend tienduizenden jaren. Want dat de mensheid altijd te maken heeft gehad met een relatief krimpend aanbod van voedsel lijkt mij voor de hand liggend.
Mijn leidraad zal zijn de mensen te beschouwen als door de evolutie gevormde bewoners van de aarde die zich voortdurend hebben moeten aanpassen aan de omstandigheden.